Ikasgaiak izan duen lau hilabete hauetan asko ikasi dut. Batetik ikasgaietatik ikasitako agertzen da eta bestetik erabilitako tresnetatik ere asko ikasi dut. Hau da, batetik ikasgaiaren ezagutzak ditugu eta bestetik metodologia.

Ikasgai honetan ikasi behar izan duguna, irakasle batek izan behar duen jarrera eta oinarrizko ezagutzak dira. Hori dela eta, klaseak hasi zirenean pigmaleon efektuari buruz egon ginen lan egiten. Efektu honen arabera, irakasle batek ezin dezake bere ikasleak noten arabera tratu ezberdinak eman. Adibidez, ikasle batek nota txarrak ateratzen baditu izan zaio esan ez duela ezertarako balio. Hori egin ezean ikasle horrek bere buruari ez dela ezertarako balio esango dio. Hortaz ikasle hori ez du ezer positiborik egingo. Irakasle bati elkarrizketa egin genioenean. Nik gorputz hezkuntzako irakaslea aukeratu nuen. Esperientzia oso positiboa izan zen bera gehiago ezagutzea eta bere iritzia ezagutzea. Horma irudiarekin asko ikasi nuen. Ez bakarrik nire taldean aukeratu genuen gaiarekin baita beste taldeek aukeratu zituzten gaiekin ere. Azkenik tutor moduan lantzeko lan bat eduki genuen. Nire taldean tutor moduan lan egiteko aukera izan nuen. Grabaketa prozesuan asko ikasi nuen. Gogoratzen ditut oraindik nire buruari ikusi egin nion akatsak tutor moduan. Baina akatsak izanda ere asko ikasi nuen modu positibo batean.

Metodologiaren arabera esan dezaket oso gustura egin dudala lan. Taldeko lana bultzatzea erabaki ona da. Ez dut bakarik ikasi nire akatsetik baita nire taldekideen akatsetik eta zuzentasunetik. Ez dut inoiz blog bat erabili eta ikasgai honen bitartez blog bat erabiltzen ikasi dut. Baina gehien gustatu zaidan metodoa ikasgaiak ikasteko, izan da egon den dinamismoa eta entretenigarritasuna. Hau da, klaseak oso dinamikoak eta entretenigarriak izan dira eta horren ondorioz uste dut hobeto ikasi dudala.

Ikasgai honetan beste guztietan baino baliabide gehiago erabili ditugu eta agian hori izan da benetan ikasteko lana egiteko oso erraminta ona zela eta taldekoekin konfidantza hartzeko, baita ere kexkatzen gaituzten gauzataz gure iritzia emateko lekua zen ere.

Bestalde, hasien egindako irakasle onari elkarrizketa nahiko probetxuzkoa izan zen, eta irakaslearen lekuan lehenengo aldiz jartzeko balio zidan. Horrekin batera ere Pigmaleon efektuari buruz irakurritakoa eta egin nituen sarrerak ere nahiko baliotsuak izan ziren irakaslearen lekuan jarri ahal izateko.

Bukatzeko, orain bukaeran egindako hainbeste ebaluazio eta mintegi oso onuragarriak izan direla uste dut ikusteko agerian ez dagoen irakasle baten lana, ikasgeletatik kanpo egiten den jarraipena. Baina baita ere ikasgelan gertatzen dena ikusteko ere, hala nola, nola ikasten duten eta nola erakusten duten ikasitakoa hau ebaluatzeko eta zein zaila den zenbaki bat jartzea norbait zenbat dakien justifikatzeko.

Lau hilabeteko honetan ikasitako guztia antolatzea ez da lan erraza izan, buruan ostegunean entregatutako moduloaren azken pintzelkadak, Syllabusa, bloga, egindako lanak errepasatu. Espero nuena baino gehiago ikasi dut ikasgai honetan. Mapa kontzeptual honetan azalduta ikusten den moduan.

Orain dela bost urte inguru eta nire arreba txikiari esker ezagutu nuen nire bizitza aldatuko zuen bizitzeko beste modu bat. Nire arreba ikastetxeko eskaut taldean zegoen eta igande batean nire gurasoekin joan nintzen bere bila eta nire bizitza aldatuko zuen erabaki bat hartu nuen. Hain esperientzia on honi esker eskaut taldera sartzea erabaki nuen eta hainbeste urte taldean eman eta gero eman didan guztia bultatzeko ordua heldu zaidala uste dut. Gai honi buruz sarrera bat egitea buruan neukan denbora luzez baina asteburu osoa Amurrion hezitzen egon eta gero, denbora heldu dela uste dut.

Taldean urte batzuk ume bezala eman eta gero, urte honetan taldea uztea edo begirale bezala jarraitzea aukeratzeko ordua heldu egin zait eta jarraitzea aukeratu dut. Jarraitzeko eta umeak behar den bezala hezitzeko lehenik eta behin nire heziketatik hasi behar naiz eta horretarako hainbat kurtso egiten ari naiz baina benetan jarraitzeko arrazoia eskaut mugimendua proposatzen duen bizitzeko modua da. Mugimendu hau hezkuntza berezi bat proposatzen du bizitza osorako eta zure bizitzaren protagonista izanda, balore berezi batzuetan eta ezaugarri berezi batzuekin.

Mugimendu hezitzaile hau hiru oinarri nagusietan oinarritzen da: Pertsona, Herri eta Fedea. Pertsona aukeran norbera bere burua hobeto ezagutzen eta bere bizitza planifikatzen du, norbera nahi duenari garrantzi gehiago ematen. Herri aukerari dagokionez pertsona autokritikoak, gizartearekin kritikoak eta kezkatuak hezitzen dira eta Fede aukerari dagokionez, espiritualtasuna lantzen da, aukera ezberdinak ezagutzen eta hauekin kritiko izanez, norberak nahi duena aukeratu. Taldearen arabera, Fede aukera modu batzuetan lantzen da eta beste batzuetan beste modu batzuekin. Adibidez, katolikoak Nazareteko Jesusen baloreak erabiltzen dituzte baina mundu beste leku batean, musulman herrialde batean, ez dute Jesus oinarritzat hartuko.

Bestalde, metodo, metodologia eta sinbologia berezia erabiltzen duen mugimendua da. Metodoa "zer" galderari erantzuten dio eta aisialdiko beste mugimendutaz nabarmentzen dituen ezaugarriak dira. Honetan bost oinarri nagusi daude: naturan bizitzea, talde txikietan eta handietan banatzea, programa progresiboak eta eragarkarriak, eskaut legea eta promesa eta ekintzen bitartez hezitzea/ikastea. Berriz, metodologia "nola" galderari eratzuten dio eta metodoa ulergarriagoa eta erakargarriagoa egiten du. Metodologia ez da berdina esaten talde guztietan baina bai oso oso antzeko baina talde bakoitzak bere ñabardurak jartzen dizkio. Oinarrizkoa da, txikienekin liburu bat erabiltzea guztia egiteko horrela hobeto ulertuko dutelako eta "ikusgarriagoa" dutelako.

Betiere, helduak izaten dira ume hauek zuzentzen dituztenak beraiek guztia igartzeko eta egoera zailetan laguntzeko baina beti beraiei. Eskaut taldeetan 6-7 urteetatik 18 urteetaraino egoten dira elkarbizitzen eta hori benetan oso lagungarria da bai umeentzat baita begiraleentzat ere, txikienak nagusienetaz ikasten eta nagusienak txikienetaz ikasten. Agian eskaut hitza entzutean burura etortzen zaigun lehen gauza lepoan daramaten "pañoleta" da, baina hori bakarrik sinbologia baten parte dira. Sinbologia hau oso garrantziatsua da, mugimendua bereizten duelako eta garapena modu sinple eta erraz batean neurtzen duelako

Beraz, arrazoi guzti hauengatik eta benetan heziketa baliotsua delako usten dudalako aurrera egitea erabaki dut, gainera pertsona bezala ere handitzeko balioko zaidalako. Gainera, umeekin lan egingo dudanez, aukera oso egokia iruditu zait benetan irakatsi nahi dudana martxan jartzeko eta eskema moduko bat izateko buruan lan egiten hasi baino lehen ahal dudan guztia argi izateko.

Gaur egungo egoera aldatzen ari da, gero eta normalagoa da gure klaseetan irakaslei errespetua faltatzea, ikasleen partetik. Autoritatearen irudiak murrizten ari dira eta irakasleak aintzinean zuen autoritatea galdu egin du. Baina zergatik gertatu da hau? Ez dugu ondo interpretatu berdintasuna?

Antzematen da puntu batetik bestera igaro garela. Frankismoaren hezkuntzan irakasleak oso zorrotz jokatzen zuten, hau da, autoritate militar moduan ibiltzen ziren. Han bizitako esperientzia beldurra sortu zuen gure gizartean eta hori ez du onik egin inori. Irakasleak autoritate eskasa du gaur egungo gizartean eta horregatik ikasleek errespetu gutxiz tratatzen dituzte haien irakasleak.

Irakasle askok euren ikasleen bezala jokatu nahi dute. Irakaslea lagun modu baten bezala ikusten dute gure gazteek. Horrek eragiten du ikasleak konfiantza maila oso altua izatea irakasleekin, ondorioz ikasle askok zirika edo jo egiten dituzte euren irakasleek. Hemen antzematen da lehen aipatutako aldaketa bortitza, irakasle autoritariotik, irakasle lagunarenganaino.

Uste dugu errespetua galtzearen ondorioa berdintasuna ondo ez ulertzearen abiapuntutik datorrela. Gure ustez denak maila berdinan gaudela esatea ekarri digu arazo hau. Bai, guztiak gara berdinak baina irakaslearen zeregina bere ikasleak ikastea da eta horretarako autoritate bat izan behar da. Autoritatea ez da izan behar modu txarrean, ikasleak diziplina militar baten moduan irakastea baizik eta irakaslearen irudia errespetuarekin ikustea.

Errespetua klaseetan gehiago ikusi beharko litzatekeen ezaugarria da, irakasleak bere errespetua irabazten jakin beharko luke, umeak errespetatzen jakin beharko lukeen moduan. Errespetu hau ez da lortzen umeen "colega" izaten, irakalsearen irudiak autoritatea izan behar du. Bien arteko errespetua izango da klaseko oreka mantentzea ahalbidetuko duena.

Amaitzeko aipatzekoa da errespetua ez dela eskatzen, irabazten baizik, honekin esan nahi duguna norbera bere errespetua irabazi behar duela bere jarduerekin, bai irakaskuntzan, bai bizitzaren beste arlo guztietan.

Gaur egungo hezkuntza aldatzen ari da, guraso askok eskolek ezertzen dituzten hezkuntzan fidegarritasuna galtzen ari dira. Horren ondorioz home scholling edo etxeko irakaskuntza sortu da. Etxeko irakaskuntzan gurasoek bere seme-alabei nahi dieten hezkuntz mota emateko sortu den metodo bat da. Gizarteak honen aurkako postura agertu du, ez duelako ulertzen zelako heziketa lortu daitekeen etxeko irakaskuntzaren bitartez. Hainbat galdera sortzen dira sortzen dira gai honi buruz, adibidez:legala da etxeko irakaskuntza?

Legala da. Herri desberdinak lege ezberdinak dituzte baina legala dela onartzen da. AEB erreferentzi hartuta, han oso aurreratuta dagoelako home scholling-a, esan dezakegu AEB herria bakoitzak lege desberdinak izan arren etxeko irakaskuntzaren aldeko jarrera dagoela. Europan legala izan arren ez dago jarrera oso baikorra hezkuntz mota honen alde.

Euskal Herrian batez ere Ipar Euskal Herrian hezkuntz honen aldeko  jarrera bakoirra sortu da instituzioen aldetik. Frantziako legeak aipatzen duen bezala 131-2 artikuluan; Derrigorrezko irakaskuntza modu hauetan eman daiteke: ikastetxe publiko edo pribatuetan, familian gurasoek edo gurasoetako batek, edo eurak aukeratutako edozein pertsonak. Baina baldintza batzuk ezertzen dira;131-1 artikuluan definitutako derrigorrezko eskolaldiaren garaian dauden haurren arduradunek haurra eskola publiko edo pribatu batean matrikulatu behar dute. Edo bestela, udalari, Akademia Ikuskaritzari eta Hezkuntza Nazionaleko Zerbitzuetako Departamentuko zuzendariari jakinarazi behar zaio familian irakatsiko diotela. Eta hori ez bada betetzen, 131-18 artikuluan: Gurasoek, tutoreek edo arduradunek ez baldin badiote udalari jakinarazten etxean edo kontzertatu gabeko zentro batean irakatsiko diotela, isuna jarriko zaie.

Etxeko irakaskuntzaren aldeko ez dauden pertsonak sozializazioaren arazoa aipatzen dituzte. Baina egia ahal da hori? Nire ustez ezetz esango nukeen. Ume hauek modu ezberdin batean sozializatu daitezke beste umeekin. Adibidez, gurasoak parkera eraman ahal dituzte beste home schooling erabiltzen duten umeekin jolas ditzaten.

Ondorio bezala esan dezakegu etxeko irakaskuntza zabaltzen ari dela hezkuntz alternatibo bezala. Gurasoek bere seme-alaben hezkuntza kntrolatu nahi dute ez dutelako uste agintari politikoak ezartzen duten hezkuntza eskoletan ona dela bere umeentzako. Etorkizuneko hezkuntza izan daitekeen hezkuntz alternatiboaren aurrean gaude.

Beti esan da Espainia kultura demokratiko urriko estautua dela, ia 40 urteko diktadura baten ondoren 38 urte pasa dira eta oraindik politikari buruz hitz egiteko tabua dago, antzina Falangek onartutako irakasleen eredutik ixiltasuneko eredura pasa gara, non irakaslea ez du politikaren inguruan ezer jakin nahi ezta azaldu ere.

Zer da kultura demokratikoa? Demokrazia bermatzeko dauden baloreak, instituzioak eta jarduerak sustatzea da; ikasleei hauteskundeen funtzionamendua ondo azaltzea, haien eskubideak ondo ezagutzea eta haiek defendatzeko organoak erabiltzen jakitea: Giza Eskubideak, Sindikatuak, Klaseko ordezkaritza eta Eskola Kontseilua adibidez. Guzti hau eskola programetan agertzen da baina praktikan ez da hori ondo ikusten: Giza eskubideak ez dira erreibindikatzen, ikasleak ez dute sindikatuetan lan egiten, klaseko ordezkariak zozketaz aukeratzen dira maiz baita Eskola Kontseiluetan garrantzi gutxiko partehartzea egotea. Hau bultzatzeko ariketak klasean egitea proposatzen dugu baita elkarrizketaren bidez arauak ezartzeko eta arazoak konpontzeko etekina ikusarazi.

Klasean denok ikasi genuen zer den parlamentua, botere legegilea eta betearazlea zer den, gutxi gora behera behitzat. Baina derrigorrezko hezkuntza bete duten zenbat ikaslek azaldu zezaketen nola antolatzen diren parlamentu aulkiak, D'Hont sistema zertan datzan edo abstentzioaren, bozka txuriaren, bozka nuloaren eta baliodun bozkaren arteko aldea eta ondorioak. Non egin du huts sistemak? Programan jarrita badago eta irakasten bada agian irakasteko era izango da, edo hautesle izango direnak sistema ondo ulertzeko interes gutxi agian, Konspiranoikoegia?

Gainera ikusi izan dira demokraziaren eta egiazkotasun historikoaren kontra doazten eskola programak: Espainiako zilegizko aldia ez dela aitzakia hartuz I. eta II. Errepublikak azaltzen ez dituzten eskolak, Quijornako ikastetxe publiko batean antolatutako azoka militarra, non bandera eta ikur naziak eta falangistak saltzen ziren baita Frankoren garaian eraikitako eskola publiko askotan agertzen diren ikur faxistak.

Argi dago hainbat jarrera aldatu egin behar direla eta oraindik bide luzea ibiltzeko dugula estatu demokratiko batean bizitzeko beharrezkoak diren ezagutza eta jarrerak ondo irakasteko. Hori hobetzeko ezinbestekoa dugu irakasleok kultura demokratikoa sustatzeko dugun gaitasuna ezagutzea eta dugun erantzunkizuna onartzea.

Klasean ikasteko egoera aproposena lortzea ez da samurra; ikasgela batean elkareragiten diren faktore eta pertsona askoren arteko oreka baketsua lortzea irakasle askoren desira izango litzateke. Egoera latz asko bizi dira eskolan, irtenbide asko eman zaie, frankismoko eskolako jendaurreko zigor fisikoetatik, zigor posmodernoetara. Hala ere ikasgela askotako giroa txarra izaten da, etengabeko begirune faltei amaiera eman izan gabe. Horrelakoetan irakasle askok geure buruari irtenbide magikoa non dagoen galdetzen diogu. Argi izan behar da klaseko bizikidetzan arazoak beti egongo direla, handiagoak edo txikiagoak, baina ez da inoiz egoera perfekturik izan. Hau kontuan hartuta “diziplina” eta zigor kontzeptuak analisatuko ditugu.

Harluxet Hiztegi Entziklopedikoaren esanetan: “Zigor”:
iz. 1. Makila luze eta mehea. 2. Jotzeko erabiltzen den makila edo bestelako tresna malgua. 3. Hutsegite edo delituren baten ordainetan, horretarako esku duenak ezarritako betebeharra. 4. PSIKOL. Laboratorioan egiten diren ikaskuntzari loturiko saioetan, erantzun jakin bati jarraitzen zaion estimulu mingarri edo ezatsegina, antzeko egoeretan aipatuerantzuna berriz ematea galarazteko. [...]

Definizio honetatik abiatuta zigorraren bi definizioen arteko erlazioa analizatu behar da. Zigorra hutsegite baten ordainetan bete behar den betebeharra izan daiteke, baita makila luze eta mehea edo estimulu mingarri edo desatsegina. Hiru adiera hauetatik “zigor” hitzaren irudi negatiboa ondorioztatu genezake. Opari hitzaren esanahia ikusiko bagenu zigorretik oso urrun egongo zen definizioarekin topatuko ginateke, nahiz eta opariak eta zigorrak errealitate berdin baten bi muturrak izan.
Haurrak heztean ezartzen zaizkien helburuei nola aurre egiten dituzten arabera emaitza onak edo txarrak izan dituztela ondorioztatzen da. Psikologo konduktisten tesien ondorioz umeak estimuluen bitartez erantzuten dute, pentsamolde horren ondorioz kanpotik ematen zaizkien estimuluen bidez aurretik ezarritako ibilbide baten barnetik zuzentzen saiatzen diren irakasle eta guraso ugari dira, are gehiago, oparien eta zigorren bitartez hezteko korrontea zabalduenetarikoa dela esan genezake.

Metodo honetan zerbait ondo ez doala ondorioztatzea ez da zaila: Metodo honi jarraituz emandako klase gehienetan umeak dituzten beharrei erantzun aproposa emateko ezintasuna ageri da. Irakasleak klaseko xedeak betetzeko ezintasuna errefortzuen erabilerari atxikitzea akats bat izango zen, faktore anitz porrotean esku hartzen dute eta ezin da ikuspuntu "multipolar"hau ahaztu. Hildo honetatik jarraituz hezkuntza sistemaren egitura osoaren porrota aletu genezake baina ez da gaurko mintzagaia.

Konduktisten taktika haurren nahia eta beharrak estimuluen bidez kontrolatzea da. Haurrak aurretik definitutako bidean zehar ibiltzen bada oparia ematea proposatzen dute, bidetik aterata, aldiz, zigorra ezartzea. Opariak eta zigorrak ondo edo gaizki egindako ekintzarekin erlazioa izan ohi dira eta horregatik klasean giro zehatz batera moldatzeko teknika honek ez ditu haren xedeak betetzen: Haurrak ez ditu betebeharrak egiten edo bizikidetza aproposa eramaten bere beharrak edo nahiak direlako, kanpoko opari bat lortzeko edo zigor desatzegina saihesteko baizik. Konduktisten metodoa behin eta berriz aplikatuz kanpoko estimuluen beharra duten haurrak hezten dira, etorkizunean arauak (arau sozialak, gizalegeak, trafiko legeak, talde konpromezua etab.) goiko gainbegiratzerik gabe eta etengabeko estimulatzerik gabe beteko ez dituztenak, arauen barneraketan alienazio bat egon delako, ekintzak kanpo estimuluengatik egiten direlako, ez barne behar eta betebeharrengatik.

Metodo konduktista puruaren erabilera kritikatzea pedagogiarentzako ona da baina muturreko pentsamoldeek askotan egiten dutena egoera batetik kontrakora pasatzea da, horregatik haurren estimulazioa kritikatzen ez dela azpimarratu behar da, ekintzarekin erlazionatu gabeko opari eta zigor negatiboak kritikatzen da. Errefortzu negatiboak eta zigor negatiboak badira haien bertsio positiboa ere egongo dela ondorioztatu behar da. Hauetan dago gakoa, jarrera positibo edo negatiboarekin erlazionatuta dagoen ekintza (harekin hitz egitea, zorionak ematea, patiora ateratzeko treneko makinista izatea etab.), egindakoaren onura edo kalteen gogoeta dakarrena, haurrak haien ekintzekin lotura sortzea ekarriko duena. Gogoeta hauetatik haurra haren etorkizunaren jabe izatea dakarren pentsamoldea garatzen da, bakoitza bere ekintzen ondorio positibo eta negatiboak ezagutzea eta onartzea.

Txiste konduktista, gainera ingelesez "Mmmm, Pavlov... Pavlov... Pavlov... izen hori aditzera ematen dit / kanpaina bat jotzen du"

Etengabeko Formakuntzaren inguruko lanerako gure taldeak aukeratu duen gaia hau da:

Klasean ordena eta diziplina nola mantendu, era positibo batean irakaslearekiko eta beste ikaskideekiko errespetua lantzeko eta ahal den neurrian zigorrik gabe klasean giro ona lortzea.

Irakasleak izango garela abiapuntua hartuta eta klaseetako errealitatea askotan gatazkatsua delako errespetu faltei aurre egiteko metodologiak aztertu nahi ditugulako.

Gure heziketan hainbat trataera ezberdin ikusi ditugu, emaitza hobeak eta txarragoak izan zituztenak baina ikasleen ikuspuntutik batzuk etikoki zalantzagarriak. Nola hezi etikoki? Klasean sortzen diren arazoak guztion artean nola aurre egin?

Aurreko astean egindako elkarrezketetan lortutako ideiak amankomunean jarri ondoren kontzeptu mapa hau eraiki dugu. Honetan oso argi ikusten dira hezkuntzan dauden arazoak eta horiei aurre egiteko proposatzen ditugun irtenbideak.

Beste egunean Elirekin egon nintzen hizketan ikasi nuen ikastetxeko lehen hezkuntzako ikasgela batean eta oso gustora egon ginen ia ordu erdiz hezkuntzataz hitz egiten. Niretzat oso espierientzia baliotsua eta atsegina izan zen baina ziur naiz berarentzat ere bai biok oso gustora egon ginelako denetarik hizketan bera esperientziaren ikuspuntutik eta ni irakasle izateko gogo biziz dagoen gazte baten ikuspuntutik.

Mari Santos (Institutuko aldizkaritik berreskuratua)

Ostiralean nire pintura eta marrazketa artistikoa irakaslea izan zenari, Mari Santos, elkarrizketa egin nion. Klasera sartu aurretik kafe bat hartu genuen kanpus ondoan dagoen Book-ean. Oso ondo atera zen, irakasleen egoeraz eta irakasteaz askotan hitzegin genuen bere klasean nengoenean. Irakaskuntzaren gorabeheretaz, nola irakatsi, lanbideak dituen arazoetaz eta gure bizitzetaz aritu ginen.

Klaserako irakasle bati elkarrizketa bat egin behar genuela entzun nuenean Mari Santos egokiena irudi zitzaidan, mingainean herdoilik ez daukalako, urte asko daramatzalako irakasten (jubilatzear dago) eta oso enpatikoa delako.

Ostiral goizean eginiko elkarrizketaren komentarioa egingo dut. Felix du izena nire irakasle oiha. Gorputz hezkuntzako irakaslea da eta nire etorkizuna lanbide horretara bideratuta dagoenez berari aukeratu nion elkarrizketa egiteko.

Instituto aurreko tarberna batean geratu ginen. Elkarrizketa baino lehen aintzineko kontuetaz hitz egin genuen. Momentu farregarriak komentatu genituen eta barre batzuk bota genuen. Elkarrizketa egin ondoren beste perspektiba batetik aditu nuen hezkuntza. Asko ikasi dut.

Halpern, D. F., Eliot, L., Bigler, R. S., Fabes, R. A., Hanish, L. D., Hyde, J., Liben, L. S., et al. (2011). The Pseudoscience of Single-Sex Schooling. Science, 333(6050), 1706 –1707. doi:10.1126/science.1205031, Kruse, A.-M. (1992). ¿Cómo pueden ayudar a las chicas las experiencias escolares? ¿Pueden ser las instituciones para un solo sexo y las agrupaciones dentro de escuelas mixtas parte de la solución? Desde las mujeres: modelos educativos, coeducar/segregar? (or. 55–84). Universidad de Granada. eta Ballarin, P. (d. g.). El mito de la coeducación. testuak kontzeptu mapa baten bidez konparatu ditugu Bubbl.us zerbitzuaren bitartez. Testuen analisiaren ondoren honen ideia nagusiak atera ditugu, kontzeptu mapara pasatu eta elkarren artean semantikoki lotu.


Irudiak handian ikusteko klikatu.

Inoiz ezin da ume baten kreatibitaeta ostopatu behar, beraiek sortutako ideiak garatzen utzi behar diegu, hau garapen osoa lortzeko bide bakarra delako.

     
  Pigmalion efektuari irtenbideak bilatzeko nire ustez egin behar den lehenengo gauza kasua aztertzea eta efektua hau ondo ezagutzea da, irtenbiderik orekatuena bilatzeko. Kontuan hartu behar da umeentzat oso irudi garrantzitsua garela eta hori oso ona izan daiteke baina oso txarra ere gaizki egiten badugu.
     
        Klase guztietan daude gauzak azkar eta erraz egiten dituzten haurrak baina badaude ere gehien kostatzen zaienei. Hori orekatzea oso zaila da baina orekatzeko beharra dago bakoitzari bere barneko hoberena ateratzeko eta horretarako haur guztiei motibatu behar zaie ahalik eta hoberena emateko. Ildo beretik, aurreiritzien kontuaz asko kezkatu behar gara. Guztioi sortzen zaigu aurreiritziren bat gure bizitzan zehar eta umeekin gaudenean baliteke konturatu gabe hauen "tranpan" erori. Nire ustez aurrreiritziak gure buruan sortzen diren guztiz oker dauden pertsonei buruzko iritziak dira eta hauek kontrolatzen ikasi behar dugu. Ezezagunak diren pertsoneei ezin zaie epaitu gure iritzien araberaz eta gutxiago umeei beraz kontu handia eduki behar dugu eta batez ere hasieran gure hitzak neurtu esan nahi duguna esaten eta interpretazioei lekua utzi gabe.

        Bestalde, Robert Rosenthalen klasean irakurritako artikuluan nire ustez oso garrantzitsua den arazo bat dago. Ikerketa egiterako orduan ume batzuk gutxietsi egiten dira eta merezi ez duten ikasketa batzuk jasotzen dute, normaltzat jotzen dituzten umeak hain zuzen ere. Agian esperimentua egiteko inori bururatu ez zaigun metodo berri bat bilatu behar da edo agian onartu behar dugu ume hauen porrota beste askoren salbamena izan dela baina ez dut uste ume hauek halakorik merezi zutenik.

 

   Pigmalion efektua ez da txarra, hor dago, jendeak guregan itxaropenak ditu. Ezinezkoa da hau gelditzea, gure garunak aurreiritziak sortzen ditu nahitaez, kutxa ezberdinetan sailkatzen dugu errealitatea hau hobeto ulertzeko. Irakasle bat klasean sartzen denean ikusten dituen ikasleak berehala sailkatzen ditu, aurreiritzi batzuk sortu baita itxaropen batzuk:

-Nola ekiditu aurreiritzien eragina talde masifikatuetan non ikasleak gertuz ezagutzea oso zaila da.

-Esperimentuaren arazo etikoak. Ume hauek urte batez mespretxatuak izan dira eta hezkuntza txarrago batera behartzearen etika.

 Argi dago aurreiritziak ez izatea zaila dela, berez ateratzen zaigulako, baina hauek ekiditzen saiatu behar ditugu. Klaseetan arazo hauek sortzen dira eta hau agerian geratzen da talde handietan, non irakalsea ezin ditu klaseko ume guztiak ezagutu. Aurreiritziak egiterakoan irakaslea berak estimulo positiboagoak bidaltzen dizkio beraren ustez ikasle argienei eta berriz bera pentsatzen duen ikasle txarrei bestelako trataera ematen die konturatu barik.

 Horregatik klase handietako irakasleek bi irtenbide izan ditzakete nire ustez, alde batetik klasea talde txikietan banatzea, umeak ezagutzea errazten duen irtenbidea izan ahal dena eta gainera bestealako ezagutzak garatu ahal izango dute, hala nola lankidetza.
 Bestetik klase interaktiboagoak egitea izango litzateke, horrela ikasleen partaidetzarekin era dinamikoago batean ikasiko dute eta irakasleak beraien iritzia eta izaera ezagutu ahal izango duen.

 Irtenbide hauek aplikatu baino lehen irakasle guztiak ezagutu beharko lukete Pigmaleon efektua, horrela konturatuko lirateke nolako eragina duten aurreiritziak umeen hezkuntzan.

 Aipatzekoa da baita Pigmaleon efektuaren frograpenak sortzen dituen arazo etikoak. Frogapen hau egiterakoan ume talde bat bere hezkuntzaren urte bat galdu egin zuen, irakaslea beraiengan konfidantza gutzi izatea motibazio falta sortu zuelako.

 Pertsona asko esango dute guztien onerako izan zela frogapen hau, baina beste era batean egin ahal izan zen? Nire ustez bai, ume txiki batzuen beharrezko hezkuntza ostopatu ordez, bestelako era batean egin behar izan zuten, adibidez futbol talde batean edo dantza klaseetan. Hauek ez dutelako ostopatzen ume baten oinarrizko hezkuntza.